ႏွစ္
ေဟာင္းတခု ကုန္ခဲ့လို႔ ႏွစ္သစ္တခုကို ကူးခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ ႏွစ္သစ္တခုကို ကူးေျပာင္းတုိင္း မိတ္ေဆြေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အၾကားမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ ႏွစ္သစ္ေနာက္တခုျဖစ္ဖို႔ ဆုေတာင္းၾကတာကလည္း ရိုးရာတခုလို ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ လူတဦးက သူ႔ရဲ့ မိတ္ေဆြတဦးအတြက္ အဲသလို ဆုေတာင္းေပးၾကတာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အေလ့အက်င့္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။ အဲတာ အျပင္ လူတဦးက အခက္အခဲေတြ႔ေနတဲ့ ေနာက္ထပ္လူတဦးကို တသီးပုဂၢလသေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ကူညီတာ ပံ့ပိုးတာက ျမင္လြယ္တဲ့ ကိစၥတခုျဖစ္သလို အကူအညီအေပးခံရတဲ့ သူအတြက္လည္း အက်ဳိးရိွပါတယ္။ ဒါက ႏွစ္သစ္တခု ကူးေျပာင္းတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဆုေတာင္းၾကတဲ့ ကိစၥကို ရိုးရွင္းစြာ ျမင္မိတာပါ။
အဲသလိုဆိုရင္ ႏုိင္ငံတခုအတြက္ေကာ ႏွစ္သစ္အကူးမွာ ေကာင္းမြန္လာဖို႔ ဆုေတာင္းေပးရင္ ဆုေဆာင္းျပည့္ႏုိင္ ပါ့မလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ လူတဦးခ်င္းစီက တဦးစီ၊ မိတ္ေဆြတဦးစီကေန ေနာက္တဦးစီ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းၾက လိုအပ္သလို ဝုိင္းဝန္းကူညီၾကတာက တမ်ဳိးတဘာသာေဆာင္တဲ့ သေဘာရိွေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံတခုလံုးအတြက္ ႏွစ္သစ္မွာ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းဖို႔ ဆိုတာၾကျပန္ေတာ့ အေတာ္ေလး ဂြက်ေနတယ္လို႔ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံတခုလံုး ေကာင္းမြန္လာဖို႔ လူတဦးထဲအေနနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးလို႔ မရတာေၾကာင့္ပါ။ အဲတာ ဆိုရင္ ဘယ္သူေတြကမ်ား ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မလဲဆိုတာကို ေျပးၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူတကာထက္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္သူကို ေတြ႔ရပါတယ္။
အဲတာကေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ကို စီမံခန္႔ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အစိုးရတရပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတခု လူအဖြဲ႔အစည္း တခုအတြင္းမွာ တျခားေသာ အဖြဲ႔အစည္း အသင္းအပင္းမ်ား ႏုိင္ငံသားတို႔ ေကာင္းရာေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ၾကတာမ်ဳိး ရိွတာမွန္ေပမယ့္ တကယ္တန္းမွာေတာ့ အစိုးရဆိုတာမ်ဳိးက ပိုၿပီး အခရာၾကပါတယ္။ အစိုးရက တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ဘူး ဆိုရင္ တျခားေသာ အဖြဲ႔အစည္း အသင္းအပင္းမ်ားရဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြဟာ အကန္႔အသတ္ၾကားေတြထဲမွာပဲ တဝဲလည္လည္ ျဖစ္ရပါတယ္။ လုပ္သေလာက္ လူေတြအက်ဳိးခံစားရဖို႔ နည္းပါးပါတယ္။ အဲတာေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီး ႏွစ္သစ္မွာ အေကာင္းဖက္ကို ဦးတည္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြနဲ႔ ႀကံဳရဖို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရတာဟာ ထင္သေလာက္ မလြယ္ကူဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တာပါ။
အခုႏွစ္သစ္ကူးကူးျခင္း တုိင္းျပည္အတြက္ လူထုအတြက္ အစိုးရ ဘာလုပ္ပါသလဲ။ လုပ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ႀကီး က်င္းပ လုိက္တာပါ။ တုိင္းျပည္ဘ႑ာေငြေတြ ဘီလီယံနဲ႔ခ်ီၿပီး အကုန္အက်ခံခဲ့တဲ့ ပြဲႀကီးျဖစ္တာကို ျမင္ရပါတယ္။ သံခ်ပ္ကားေတြ၊ ဒုံးပ်ံေတြကို ေနာက္ခံထားလို႔ သမၼတထြက္လာၿပီး ဗိုလ္ရႈခံပါတယ္။ ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ က်င္းပရျခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီကို အေထာက္ အကူျဖစ္ေစဖို႔ လုပ္ရတာလို႔ ဝန္ႀကီးတပါးက ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူေတြကေတာ့ စစ္အခမ္းအနားနဲ႔ ဗိုလ္ရႈခံသဘင္ ဆင္ရင္ က်င္းပတာဟာ အစိုးရအေနနဲ႔ လက္နက္အင္အားႀကီးမားေၾကာင္း ျပသတဲ့ပြဲလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို အေထာက္ အကူျပဳဖို႔ ဘာအခ်က္အလက္မွ ရွာမေတြ႔ဘူးလို႔ ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ပုိင္း ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ က်င္းပရတာဟာ အခုေခတ္နဲ႔ အေျခအေနျခင္း ကြာျခားပါတယ္။ ပူပူေႏြးေႏြး လြတ္လပ္ေရး ရထားတဲ့ ကာလတေလွ်ာက္မွာ ဗိုလ္ရႈခံသဘင္ က်င္းပရတာဟာ ငါတို႔သည္ အခုအခ်ိန္မွာ သူတပါး ေက်းကြ်န္မဟုတ္ေတာ့ ကိုလိုနီ လက္ေအာက္ခံ မဟုတ္ေတာ့။ ငါတို႔သည္ လြတ္လပ္ေသာ တုိင္းႏုိင္ငံသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ ဆိုတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္သူ ႏုိင္ငံသားမ်ားရဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္ကို ေဖာ္က်ဴးလိုတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို ဆိုရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံသားမ်ားရဲ့ sense of pride ကို ေဖာ္က်ဴးတဲ့ ေအာင္ပြဲတရပ္ အေနနဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ပြဲတခုလို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။
အရင္ေခတ္တုန္းက ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ က်င္းပရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ဒီသေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုက်ေတာ့ ဒီသေဘာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ခံစားလို႔ ရမိပါတယ္။ ငါတို႔ စစ္တပ္မွာ ဒီလို အင္အားနဲ႔ ဒီလို လက္နက္ေတြ ရိွတယ္။ ဦးေနဝင္း လက္ထက္က စစ္တပ္မွာ မရိွခဲ့တဲ့ မသံုးႏုိင္ခဲ့တဲ့ လက္နက္ေတြကိုပါ ထုတ္ရိႈးထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ စစ္တပ္ကို စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားနဲ႔။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွဲ႔ခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္သူေတြ၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရင္ဆုိင္ရမယ့္ တပ္မေတာ္ဆိုတာ ဒီဟာပဲၾကည့္ထားဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ေဆာင္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ တဖက္လွည့္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ ေနတဲ့ သေဘာလို႔ ယိုးစြပ္ရပါလိမ့္မယ္။
ဘာေၾကာင့္တုန္း ဆိုတာ ထပ္ရွင္းပါရေစ။ ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္မွာ ျမန္မာစစ္တပ္ ထုတ္ရိႈးျပတဲ့ လက္နက္ေတြဟာ ေဘးက အင္အားႀကီး ႏုိင္ငံေတြအတြက္ စာေတာင္မဖြဲ႔ေလာက္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တဖက္မွာၾကည့္ရင္လည္း အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြ ခန္႔ညားေအာင္ ထုတ္ေဖာ္ ျပသတယ္ ဆိုတာထက္ တရားမွ်တမႈကို ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီကို ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြ ရြံ႔သြားေအာင္၊ စိုးေၾကာက္ေအာင္ ထုတ္ရိႈးတဲ့ သေဘာလို႔ ဆိုရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံမ်ားမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ သမၼတေတြ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြဟာ စစ္အင္အားျပတဲ့ ဗိုလ္ရႈခံပြဲမ်ဳိး မလုပ္ပါ။ လုပ္ရင္လည္း လက္နက္ကုိင္ တပ္မေတာ္အသီးသီးရဲ့ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ကိုသာ ေခါင္ထားၿပီး သူတို႔ရဲ့ တပ္မေတာ္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အတြက္သာ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာ မၾကာခဏ သိမ္းေနတဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာေတာင္ ႏုိင္ငံတာဝန္ကို အျမင့္ဆံုး တာဝန္ယူထားရတဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ ဒီလို ဗိုလ္ရႈခံပြဲမ်ဳိး မျပဳလုပ္ပါ။ ထုိင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ စစ္ေရးျပတာေတြကို ထုိင္းတပ္မေတာ္ေန႔ ဒါမွမဟုတ္ ေအာင္ပြဲအထိမ္းအမွတ္ တခုခုအတြက္ က်င္းပတဲ့အခါမ်ဳိးမွာသာ ျမင္ရေတြ႔ရပါတယ္။
ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ဒီမိုကေရစီလို႔ တင္စားခံရတဲ့ အိႏိၵယႏုိင္ငံမွာ ဒီလိုဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ ဆံဆံ က်င္းပတဲ့ ပြဲမ်ဳိး တခုရိွပါတယ္။ အိႏိၵယႏုိင္ငံ ဆိုတာကလည္း အားလံုးသိတဲ့အတုိင္း တခ်ိန္က အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ခံ ကိုလိုနီႏုိင္ငံပါ။ သူတို႔ႏုိင္ငံမွာ ဇန္နဝါရီလ ေရာက္တုိင္း က်င္းပတဲ့ ပြဲႀကီးကေတာ့ ေနရွင္နယ္ေဒးလို႔ ေခၚတဲ့ အမ်ဳိးသားေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရရံုးစုိက္တဲ့ နယူးေဒလီၿမိဳ႔ေတာ္မွာ က်င္းပပါတယ္။ က်င္းပရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဒီလိုရိွပါတယ္။ ကိုလိုနီလက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္း ဒီေျမဒီေရဟာ ဒို႔ေျပဒို႔ေျမ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေဖာ္က်ဴးလိုတာေၾကာင့္ က်င္းပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး က်င္းပတဲ့ ဗိုလ္ရႈခံပဲြေတာ္နဲ႔ သေဘာျခင္း ဆင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခုေခတ္ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ေနရွင္နယ္ေဒး က်င္းပရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ တစတစ ေျပာင္းလာပါတယ္။ အိႏိၵယ ႏုိင္ငံဟာ အထူးသျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္း ပါကစၥတန္နဲ႔ အၿမဲတန္း စစ္အင္အားျခင္း ၿပိဳင္ဆုိင္ေနရပါတယ္။ ပါကစၥတန္က ညဴကလီးယား လက္နက္ ထုတ္လုပ္လာႏုိင္ၿပီဆိုေတာ့ အိႏိၵယက ေနာက္က်က်န္မေနေအာင္ လုိက္ၿပိဳင္ရပါတယ္။ အဲသလို ၿပိဳင္ဆုိင္ရတာကို အိႏိၵယႏုိင္ငံရဲ့ အမ်ဳိးသားေန႔ က်င္းပတဲ့ပြဲႀကီးမွာ ကြ်ဲကူးေရပါဆိုသလို ထုတ္ရိႈးပါတယ္။
ဘာေတြထုတ္ရိႈးသလဲဆိုေတာ့ အိႏိၵယႏုိင္ငံက ေနာက္ဆံုးထုတ္ ညဴကလီးယား ဒံုးပ်ံအပါအဝင္ အျခားေသာ ဒံုးပ်ံအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ သံခ်ပ္ကား တင့္ကား ေမာ္ဒယ္အသစ္မ်ား၊ ေျမျပင္ပစ္ ေတာင္ေပၚပစ္ အေျမာက္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေခတ္မီ တုိက္ေလယဥ္မ်ားနဲ႔ တုိက္ခုိက္ေရး ရဟတ္ယဥ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး စတာေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ အဲတာအျပင္ သူတို႔ရဲ့ တပ္ဖြဲ႔စည္းပံုအတုိင္း ကုလားအုပ္ ေတြ စီးလာတဲ့ သဲကႏၱရ တုိက္ပြဲဝင္တပ္ေတြ၊ ေျခလ်င္တပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ကြန္မင္ဒိုတပ္မ်ား၊ ေဂၚရခါး အထူးတပ္မ်ား စသျဖင့္ေတြလည္း ပါပါတယ္။ အဲဒီတပ္မ်ဳိးစံုက ပါလီမန္ အေဆာက္အဦကေန ႏွစ္မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ အင္ဒီးရားဂိတ္ဆိုတဲ့ ေနရာအထိ စစ္ေရး ျပၾကပါတယ္။ အင္ဒီးရားဂိတ္ဆိုတာက ေခတ္အဆက္ဆက္ တုိက္ပြဲေတြမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဲေဘာ္မ်ားအတြက္ ေဆာက္လုပ္ ထားတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ ဧရာမဂိတ္ဝႀကီးျဖစ္ပါတယ္။
တခါ စစ္သည္ေတာ္ေတြ စစ္ေရးျပတာ ဆံုးသြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေနာက္ကေန ကပ္ပါလာတာကေတာ့ အိႏိၵယျပည္နယ္ အသီးသီးက လူထုလူတန္းစား ေပါင္းစံုျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသထြက္ကုန္ ပစၥည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး အေထြေထြကို အလွဆင္ထားတဲ့ ကားေတြေပၚမွာ တင္လာၿပီး ပရိတ္သတ္ေရွ႔မွာ ျပသပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာျပည္နယ္အလုိက္ ရိုးရာအဝတ္အစားေတြ ဝတ္ဆင္ထားၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ အုပ္စုလုိက္ သီဆိုတီးမႈတ္ ကခုန္ၿပီး ျပသၾကပါတယ္။
အိႏိၵယႏုိင္ငံရဲ့ အမ်ဳိးသားေန႔ဟာ စစ္ေရးျပ စစ္အင္အားျပတဲ့ ပြဲတခုသာ မဟုတ္ဘဲ ျပည္နယ္အသီးသီးက အရပ္သူ အရပ္သား မ်ားပါ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခြင့္ ရိွပါတယ္။ စစ္ေရးျပ ရဲေဘာ္မ်ား ခ်ီတက္လာတဲ့အခါမွာ တပ္အမ်ဳိးအစား လက္နက္ယာဥ္ အမ်ဳိးအစား ကိုလုိက္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ လူထုက ၾသဘာေပးပါတယ္။ ညဴကလီးယား ဒံုးပ်ံကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ကားႀကီးကို ေတြ႔ရခ်ိန္မွာေတာ့ ဘဝဂ္ညံသြားေလာက္ေအာင္ အားေပးၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဲသေလာက္ အားေပး ၾကတာလဲ။ ဒီလက္နက္ ဒီစစ္အင္အား ေတြဟာ ျပည္သူကို ဖိႏိွပ္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္ပရန္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ဆိုတာကို လူထုက ေကာင္းေကာင္း နားလည္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏိၵယႏုိင္ငံမွာ အျဖစ္အပ်က္တခ်ဳိ႔ကလြဲရင္ လက္နက္မဲ့ လူထုကို စစ္တပ္သံုးၿပီး ေၾကမြသြားေအာင္ ေခ်မႈန္းခဲ့တယ္ဆိုတာ မရိွတာေၾကာင့္ပါ။
အခု ျမန္မာျပည္က ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ဟာ အာဏာယူထားတဲ့ လူတစု၊ အဖြဲ႔အစည္းတခု အတြက္ သူတို႔ေနာက္မွာ အင္အား ဘယ္ေလာက္ ရိွတယ္ဆိုတာကို ျပသတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဘာမွ မလြမ္းေလာက္ပါဘူး။ ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ႀကီး ဆင္ရင္က်င္းပရတာေၾကာင့္ ကုန္က်ခဲ့တဲ့ ေငြေတြကို မူလတန္းေက်ာင္းမ်ားက ကေလးေတြအတြက္ ႏြားႏို႔တုိက္လုိက္တယ္ ဆိုရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အတြက္ ပုိေကာင္းမယ္ ပိုအက်ဳိးရိွမယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္တုန္းဆိုေတာ့ တႏုိင္ငံလံုး အတြက္ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းရတာက ခက္ခဲတာေၾကာင့္ပါ။ ႏြားႏို႔ေသာက္ရတဲ့ ကေလးေတြက သမၼတႀကီးအတြက္ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းေပးၾကမယ္ ဆိုတာကေတာ့ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ ေသခ်ာပါေၾကာင္း။
ေဇာ္မင္း
၇ ရက္၊ ဇန္နဝါရီလ၊ ၂ဝ၁၅
ေဟာင္းတခု ကုန္ခဲ့လို႔ ႏွစ္သစ္တခုကို ကူးခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ ႏွစ္သစ္တခုကို ကူးေျပာင္းတုိင္း မိတ္ေဆြေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အၾကားမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ ႏွစ္သစ္ေနာက္တခုျဖစ္ဖို႔ ဆုေတာင္းၾကတာကလည္း ရိုးရာတခုလို ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ လူတဦးက သူ႔ရဲ့ မိတ္ေဆြတဦးအတြက္ အဲသလို ဆုေတာင္းေပးၾကတာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အေလ့အက်င့္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။ အဲတာ အျပင္ လူတဦးက အခက္အခဲေတြ႔ေနတဲ့ ေနာက္ထပ္လူတဦးကို တသီးပုဂၢလသေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ကူညီတာ ပံ့ပိုးတာက ျမင္လြယ္တဲ့ ကိစၥတခုျဖစ္သလို အကူအညီအေပးခံရတဲ့ သူအတြက္လည္း အက်ဳိးရိွပါတယ္။ ဒါက ႏွစ္သစ္တခု ကူးေျပာင္းတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဆုေတာင္းၾကတဲ့ ကိစၥကို ရိုးရွင္းစြာ ျမင္မိတာပါ။
အဲသလိုဆိုရင္ ႏုိင္ငံတခုအတြက္ေကာ ႏွစ္သစ္အကူးမွာ ေကာင္းမြန္လာဖို႔ ဆုေတာင္းေပးရင္ ဆုေဆာင္းျပည့္ႏုိင္ ပါ့မလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ လူတဦးခ်င္းစီက တဦးစီ၊ မိတ္ေဆြတဦးစီကေန ေနာက္တဦးစီ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းၾက လိုအပ္သလို ဝုိင္းဝန္းကူညီၾကတာက တမ်ဳိးတဘာသာေဆာင္တဲ့ သေဘာရိွေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံတခုလံုးအတြက္ ႏွစ္သစ္မွာ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းဖို႔ ဆိုတာၾကျပန္ေတာ့ အေတာ္ေလး ဂြက်ေနတယ္လို႔ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံတခုလံုး ေကာင္းမြန္လာဖို႔ လူတဦးထဲအေနနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေပးလို႔ မရတာေၾကာင့္ပါ။ အဲတာ ဆိုရင္ ဘယ္သူေတြကမ်ား ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မလဲဆိုတာကို ေျပးၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူတကာထက္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္သူကို ေတြ႔ရပါတယ္။
အဲတာကေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ကို စီမံခန္႔ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အစိုးရတရပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတခု လူအဖြဲ႔အစည္း တခုအတြင္းမွာ တျခားေသာ အဖြဲ႔အစည္း အသင္းအပင္းမ်ား ႏုိင္ငံသားတို႔ ေကာင္းရာေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ၾကတာမ်ဳိး ရိွတာမွန္ေပမယ့္ တကယ္တန္းမွာေတာ့ အစိုးရဆိုတာမ်ဳိးက ပိုၿပီး အခရာၾကပါတယ္။ အစိုးရက တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ဘူး ဆိုရင္ တျခားေသာ အဖြဲ႔အစည္း အသင္းအပင္းမ်ားရဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြဟာ အကန္႔အသတ္ၾကားေတြထဲမွာပဲ တဝဲလည္လည္ ျဖစ္ရပါတယ္။ လုပ္သေလာက္ လူေတြအက်ဳိးခံစားရဖို႔ နည္းပါးပါတယ္။ အဲတာေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံႀကီး ႏွစ္သစ္မွာ အေကာင္းဖက္ကို ဦးတည္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြနဲ႔ ႀကံဳရဖို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရတာဟာ ထင္သေလာက္ မလြယ္ကူဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တာပါ။
အခုႏွစ္သစ္ကူးကူးျခင္း တုိင္းျပည္အတြက္ လူထုအတြက္ အစိုးရ ဘာလုပ္ပါသလဲ။ လုပ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ႀကီး က်င္းပ လုိက္တာပါ။ တုိင္းျပည္ဘ႑ာေငြေတြ ဘီလီယံနဲ႔ခ်ီၿပီး အကုန္အက်ခံခဲ့တဲ့ ပြဲႀကီးျဖစ္တာကို ျမင္ရပါတယ္။ သံခ်ပ္ကားေတြ၊ ဒုံးပ်ံေတြကို ေနာက္ခံထားလို႔ သမၼတထြက္လာၿပီး ဗိုလ္ရႈခံပါတယ္။ ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ က်င္းပရျခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီကို အေထာက္ အကူျဖစ္ေစဖို႔ လုပ္ရတာလို႔ ဝန္ႀကီးတပါးက ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူေတြကေတာ့ စစ္အခမ္းအနားနဲ႔ ဗိုလ္ရႈခံသဘင္ ဆင္ရင္ က်င္းပတာဟာ အစိုးရအေနနဲ႔ လက္နက္အင္အားႀကီးမားေၾကာင္း ျပသတဲ့ပြဲလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို အေထာက္ အကူျပဳဖို႔ ဘာအခ်က္အလက္မွ ရွာမေတြ႔ဘူးလို႔ ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ပုိင္း ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ က်င္းပရတာဟာ အခုေခတ္နဲ႔ အေျခအေနျခင္း ကြာျခားပါတယ္။ ပူပူေႏြးေႏြး လြတ္လပ္ေရး ရထားတဲ့ ကာလတေလွ်ာက္မွာ ဗိုလ္ရႈခံသဘင္ က်င္းပရတာဟာ ငါတို႔သည္ အခုအခ်ိန္မွာ သူတပါး ေက်းကြ်န္မဟုတ္ေတာ့ ကိုလိုနီ လက္ေအာက္ခံ မဟုတ္ေတာ့။ ငါတို႔သည္ လြတ္လပ္ေသာ တုိင္းႏုိင္ငံသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ ဆိုတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္သူ ႏုိင္ငံသားမ်ားရဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္ကို ေဖာ္က်ဴးလိုတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို ဆိုရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံသားမ်ားရဲ့ sense of pride ကို ေဖာ္က်ဴးတဲ့ ေအာင္ပြဲတရပ္ အေနနဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ပြဲတခုလို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။
အရင္ေခတ္တုန္းက ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ က်င္းပရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ဒီသေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုက်ေတာ့ ဒီသေဘာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ခံစားလို႔ ရမိပါတယ္။ ငါတို႔ စစ္တပ္မွာ ဒီလို အင္အားနဲ႔ ဒီလို လက္နက္ေတြ ရိွတယ္။ ဦးေနဝင္း လက္ထက္က စစ္တပ္မွာ မရိွခဲ့တဲ့ မသံုးႏုိင္ခဲ့တဲ့ လက္နက္ေတြကိုပါ ထုတ္ရိႈးထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ စစ္တပ္ကို စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားနဲ႔။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွဲ႔ခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္သူေတြ၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ရင္ဆုိင္ရမယ့္ တပ္မေတာ္ဆိုတာ ဒီဟာပဲၾကည့္ထားဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ေဆာင္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ တဖက္လွည့္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ ေနတဲ့ သေဘာလို႔ ယိုးစြပ္ရပါလိမ့္မယ္။
ဘာေၾကာင့္တုန္း ဆိုတာ ထပ္ရွင္းပါရေစ။ ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္မွာ ျမန္မာစစ္တပ္ ထုတ္ရိႈးျပတဲ့ လက္နက္ေတြဟာ ေဘးက အင္အားႀကီး ႏုိင္ငံေတြအတြက္ စာေတာင္မဖြဲ႔ေလာက္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တဖက္မွာၾကည့္ရင္လည္း အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြ ခန္႔ညားေအာင္ ထုတ္ေဖာ္ ျပသတယ္ ဆိုတာထက္ တရားမွ်တမႈကို ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီကို ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြ ရြံ႔သြားေအာင္၊ စိုးေၾကာက္ေအာင္ ထုတ္ရိႈးတဲ့ သေဘာလို႔ ဆိုရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံမ်ားမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ သမၼတေတြ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြဟာ စစ္အင္အားျပတဲ့ ဗိုလ္ရႈခံပြဲမ်ဳိး မလုပ္ပါ။ လုပ္ရင္လည္း လက္နက္ကုိင္ တပ္မေတာ္အသီးသီးရဲ့ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ကိုသာ ေခါင္ထားၿပီး သူတို႔ရဲ့ တပ္မေတာ္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အတြက္သာ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာ မၾကာခဏ သိမ္းေနတဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာေတာင္ ႏုိင္ငံတာဝန္ကို အျမင့္ဆံုး တာဝန္ယူထားရတဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟာ ဒီလို ဗိုလ္ရႈခံပြဲမ်ဳိး မျပဳလုပ္ပါ။ ထုိင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ စစ္ေရးျပတာေတြကို ထုိင္းတပ္မေတာ္ေန႔ ဒါမွမဟုတ္ ေအာင္ပြဲအထိမ္းအမွတ္ တခုခုအတြက္ က်င္းပတဲ့အခါမ်ဳိးမွာသာ ျမင္ရေတြ႔ရပါတယ္။
ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ဒီမိုကေရစီလို႔ တင္စားခံရတဲ့ အိႏိၵယႏုိင္ငံမွာ ဒီလိုဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ ဆံဆံ က်င္းပတဲ့ ပြဲမ်ဳိး တခုရိွပါတယ္။ အိႏိၵယႏုိင္ငံ ဆိုတာကလည္း အားလံုးသိတဲ့အတုိင္း တခ်ိန္က အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ခံ ကိုလိုနီႏုိင္ငံပါ။ သူတို႔ႏုိင္ငံမွာ ဇန္နဝါရီလ ေရာက္တုိင္း က်င္းပတဲ့ ပြဲႀကီးကေတာ့ ေနရွင္နယ္ေဒးလို႔ ေခၚတဲ့ အမ်ဳိးသားေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရရံုးစုိက္တဲ့ နယူးေဒလီၿမိဳ႔ေတာ္မွာ က်င္းပပါတယ္။ က်င္းပရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဒီလိုရိွပါတယ္။ ကိုလိုနီလက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္း ဒီေျမဒီေရဟာ ဒို႔ေျပဒို႔ေျမ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေဖာ္က်ဴးလိုတာေၾကာင့္ က်င္းပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး က်င္းပတဲ့ ဗိုလ္ရႈခံပဲြေတာ္နဲ႔ သေဘာျခင္း ဆင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခုေခတ္ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ေနရွင္နယ္ေဒး က်င္းပရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ တစတစ ေျပာင္းလာပါတယ္။ အိႏိၵယ ႏုိင္ငံဟာ အထူးသျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္း ပါကစၥတန္နဲ႔ အၿမဲတန္း စစ္အင္အားျခင္း ၿပိဳင္ဆုိင္ေနရပါတယ္။ ပါကစၥတန္က ညဴကလီးယား လက္နက္ ထုတ္လုပ္လာႏုိင္ၿပီဆိုေတာ့ အိႏိၵယက ေနာက္က်က်န္မေနေအာင္ လုိက္ၿပိဳင္ရပါတယ္။ အဲသလို ၿပိဳင္ဆုိင္ရတာကို အိႏိၵယႏုိင္ငံရဲ့ အမ်ဳိးသားေန႔ က်င္းပတဲ့ပြဲႀကီးမွာ ကြ်ဲကူးေရပါဆိုသလို ထုတ္ရိႈးပါတယ္။
ဘာေတြထုတ္ရိႈးသလဲဆိုေတာ့ အိႏိၵယႏုိင္ငံက ေနာက္ဆံုးထုတ္ ညဴကလီးယား ဒံုးပ်ံအပါအဝင္ အျခားေသာ ဒံုးပ်ံအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ သံခ်ပ္ကား တင့္ကား ေမာ္ဒယ္အသစ္မ်ား၊ ေျမျပင္ပစ္ ေတာင္ေပၚပစ္ အေျမာက္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေခတ္မီ တုိက္ေလယဥ္မ်ားနဲ႔ တုိက္ခုိက္ေရး ရဟတ္ယဥ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး စတာေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ အဲတာအျပင္ သူတို႔ရဲ့ တပ္ဖြဲ႔စည္းပံုအတုိင္း ကုလားအုပ္ ေတြ စီးလာတဲ့ သဲကႏၱရ တုိက္ပြဲဝင္တပ္ေတြ၊ ေျခလ်င္တပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ကြန္မင္ဒိုတပ္မ်ား၊ ေဂၚရခါး အထူးတပ္မ်ား စသျဖင့္ေတြလည္း ပါပါတယ္။ အဲဒီတပ္မ်ဳိးစံုက ပါလီမန္ အေဆာက္အဦကေန ႏွစ္မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ အင္ဒီးရားဂိတ္ဆိုတဲ့ ေနရာအထိ စစ္ေရး ျပၾကပါတယ္။ အင္ဒီးရားဂိတ္ဆိုတာက ေခတ္အဆက္ဆက္ တုိက္ပြဲေတြမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဲေဘာ္မ်ားအတြက္ ေဆာက္လုပ္ ထားတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ ဧရာမဂိတ္ဝႀကီးျဖစ္ပါတယ္။
တခါ စစ္သည္ေတာ္ေတြ စစ္ေရးျပတာ ဆံုးသြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေနာက္ကေန ကပ္ပါလာတာကေတာ့ အိႏိၵယျပည္နယ္ အသီးသီးက လူထုလူတန္းစား ေပါင္းစံုျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသထြက္ကုန္ ပစၥည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး အေထြေထြကို အလွဆင္ထားတဲ့ ကားေတြေပၚမွာ တင္လာၿပီး ပရိတ္သတ္ေရွ႔မွာ ျပသပါတယ္။ သက္ဆုိင္ရာျပည္နယ္အလုိက္ ရိုးရာအဝတ္အစားေတြ ဝတ္ဆင္ထားၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ အုပ္စုလုိက္ သီဆိုတီးမႈတ္ ကခုန္ၿပီး ျပသၾကပါတယ္။
အိႏိၵယႏုိင္ငံရဲ့ အမ်ဳိးသားေန႔ဟာ စစ္ေရးျပ စစ္အင္အားျပတဲ့ ပြဲတခုသာ မဟုတ္ဘဲ ျပည္နယ္အသီးသီးက အရပ္သူ အရပ္သား မ်ားပါ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခြင့္ ရိွပါတယ္။ စစ္ေရးျပ ရဲေဘာ္မ်ား ခ်ီတက္လာတဲ့အခါမွာ တပ္အမ်ဳိးအစား လက္နက္ယာဥ္ အမ်ဳိးအစား ကိုလုိက္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ လူထုက ၾသဘာေပးပါတယ္။ ညဴကလီးယား ဒံုးပ်ံကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ကားႀကီးကို ေတြ႔ရခ်ိန္မွာေတာ့ ဘဝဂ္ညံသြားေလာက္ေအာင္ အားေပးၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဲသေလာက္ အားေပး ၾကတာလဲ။ ဒီလက္နက္ ဒီစစ္အင္အား ေတြဟာ ျပည္သူကို ဖိႏိွပ္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္ပရန္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ဆိုတာကို လူထုက ေကာင္းေကာင္း နားလည္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏိၵယႏုိင္ငံမွာ အျဖစ္အပ်က္တခ်ဳိ႔ကလြဲရင္ လက္နက္မဲ့ လူထုကို စစ္တပ္သံုးၿပီး ေၾကမြသြားေအာင္ ေခ်မႈန္းခဲ့တယ္ဆိုတာ မရိွတာေၾကာင့္ပါ။
အခု ျမန္မာျပည္က ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ဟာ အာဏာယူထားတဲ့ လူတစု၊ အဖြဲ႔အစည္းတခု အတြက္ သူတို႔ေနာက္မွာ အင္အား ဘယ္ေလာက္ ရိွတယ္ဆိုတာကို ျပသတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဘာမွ မလြမ္းေလာက္ပါဘူး။ ဗိုလ္ရႈခံပြဲေတာ္ႀကီး ဆင္ရင္က်င္းပရတာေၾကာင့္ ကုန္က်ခဲ့တဲ့ ေငြေတြကို မူလတန္းေက်ာင္းမ်ားက ကေလးေတြအတြက္ ႏြားႏို႔တုိက္လုိက္တယ္ ဆိုရင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အတြက္ ပုိေကာင္းမယ္ ပိုအက်ဳိးရိွမယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္တုန္းဆိုေတာ့ တႏုိင္ငံလံုး အတြက္ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းရတာက ခက္ခဲတာေၾကာင့္ပါ။ ႏြားႏို႔ေသာက္ရတဲ့ ကေလးေတြက သမၼတႀကီးအတြက္ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းေပးၾကမယ္ ဆိုတာကေတာ့ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ ေသခ်ာပါေၾကာင္း။
ေဇာ္မင္း
၇ ရက္၊ ဇန္နဝါရီလ၊ ၂ဝ၁၅
No comments:
Post a Comment