တ ေလာက ဖတ္လုိက္ရတဲ့ သတင္းတခုမွာ ဒီလိုဆိုပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အက္စ္အမ္အီးလို႔ ေခၚတဲ့ အေသးစားနဲ႔ အလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မလာေသးတာဟာ လိုအပ္သေလာက္ ေခ်းေငြမရိရိွတာေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီဟာက ဂ်ာမန္အစိုးရစီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးေရးနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးဝန္ႀကီးဌာနရဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ေခ်းေငြ လိုအပ္သေလာက္ မေခ်းႏုိင္တာေၾကာင့္ ဆိုတာ ေယဘူယ်အားျဖင့္ေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကေန႔ ျမန္မာျပည္ရဲ့ အေထြေထြ အေျခအေနမ်ားကိုလည္း ထည့္သြင္းသံုးသပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။
အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ အေသးစားနဲ႔အလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ ျမန္မာျပည္မွာ တုိးတက္လာဖို႔ဆိုတာ ေခ်းေငြ အလံုအေလာက္မရရိွတာအျပင္ တျခားေသာ အခ်က္ အလက္အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ေနပါတယ္။ အေျခခံအားျဖင့္ မရိွမျဖစ္ လိုတာက ေခ်းေငြ ဆိုတာဟုတ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ထပ္ ထည့္တြက္ရမယ့္ ကိစၥမ်ားကေတာ့
အစိုးရက အကာအကြယ္ေပးမႈ။
နည္းပညာ။
ေစ်းကြက္ရွာေဖြေပးႏုိင္မႈ။
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးစနစ္။
လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိသာသာနဲ႔ရရိွေရး။
အာဏာပုိင္မ်ားဖက္က ေႏွာက္ယွက္စြက္ဖက္တာမ်ဳိးမရိွေရး။
တသီးပုဂၢလပုိင္ဆိုင္မႈ အခြင့္အေရး။
လိုအပ္တဲ့ သဘာဝအရင္းအျမစ္။
လုပ္သားအင္အား။
အေသးစားနဲ႔အလတ္စားစက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆုိင္တဲ့ဥပေဒမ်ား။
၁။ ေခ်းေငြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရိွဖို႔လိုလာပါတယ္။ ဘတ္ဂ်က္အခ်ိန္အတုိင္းအတာ ကာလအတြင္း အစိုးရက ေခ်းႏုိင္တဲ့ေငြေၾကးပမာဏဟာ ဘယ္ေလာက္ရိွတယ္ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တင္ျပႏိုင္ရပါ့မယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ဘယ္လို အေသးစားအလတ္စားေတြကို ဦးစားေပးၿပီး ေခ်းငွားမယ္ဆိုတာကိုလည္း တင္ျပဖို႔လိုပါတယ္။ ေခ်းေငြဟာ အတိုးမဲ့ ေခ်းေငြလား၊ အတိုးနည္းနည္းနဲ႔ ႏွစ္တိုေခ်းေငြလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အတုိးနည္းႏွစ္ရွည္ေခ်းေငြလား အစရိွသျဖင့္ ေခ်းေငြစနစ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးရိွဖို႔လိုပါတယ္။ ေခ်းေငြကို ဘယ္လိုျပန္ဆပ္ႏုိင္မလဲ။ လံုးကနဲျပန္ဆပ္ရမွာလား။ အရစ္က်ျပန္ဆပ္ရမွာလား။
၂။ အစိုးရကအကာကြယ္ေပးမႈ
ဒီကိစၥမွာ အစိုးရဖက္က လုပ္ရမွာက မိမိျပည္တြင္းက တုိင္းရင္းသားပုိင္ အေသးစားအလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္ေတြ ႏုိင္ငံျခားက ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ဝင္လာတဲ့ ပစၥည္းေစ်းကို မၿပိဳင္ဆုိင္ႏိုင္ရင္ ရံႈးမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘယ္လိုပစၥည္းမ်ားကို ႏုိင္ငံျခား ကေန တင္သြင္းခြင့္ျပဳၿပီး ဘယ္လိုပစၥည္းမ်ဳိးကိုေတာ့ တင္သြင္းခြင့္ မျပဳဘူးဆိုတဲ့ အကာအကြယ္ေပးမႈမ်ဳိးပါ။ ဘယ္လို ပစၥည္းမ်ဳိးကို ျပည္တြင္းမွာ ထုတ္ႏုိင္ရဲ့သားနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားကေန ေစ်းေပါေပါနဲ႔ တင္သြင္းလာရင္ အခြန္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ တိုးျမွင့္ ေကာက္မယ္ဆိုတဲ့ စနစ္မ်ဳိးနဲ႔ အကာအကြယ္ေပးဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ ဥပမာတခုေလာက္ တင္ျပရမယ္ဆိုရင္ အထက္ ျမန္မာျပည္က တြင္ခံုေတြမ်ဳိးတံုးလုလု ျဖစ္သြားတာဟာ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ တရုတ္ကတင္သြင္းလာတဲ့ စက္အပို ပစၥည္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
၃။ နည္းပညာ
စက္မႈလုပ္ငန္းလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ နည္းပညာကို ေမ့ထားလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ နည္းပညာကို အစိုးရက တုိင္းရင္းသား လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္ ႏုိင္ငံျခားကေန ရွာေဖြတင္သြင္းေပးႏုိင္ဖို႔လိုပါတယ္။ သင္တန္းေတြအမ်ားအျပား လိုအပ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး ႏုိင္ငံျခားကေန နည္းပညာမ်ဳိးစံုတင္သြင္းဖို႔ ဝန္ႀကီးဌာနတခု သပ္သပ္ဖြဲ႔စည္းၿပီး နည္းပညာ မ်ဳိးစံုကို သူ႔ႏုိင္ငံက လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္ ရွာေဖြေပးပါတယ္။ တိုးတက္ၿပီးသား ႏုိင္ငံႀကီးမ်ားကေန နည္းပညာရဖို႔ဆိုတာ အစိုးရကုိယ္၌က အဲဒီႏုိင္ငံျခားအစိုးရမ်ားနဲ႔ ေျပလည္မွသာ ေလွ်ာေလွ်ာရႈရႈ ရႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ နည္းပညာေကာင္းမွသာ အရည္အေသြးေကာင္းမြန္တဲ့ ပစၥည္းမ်ားကို ထုတ္လုပ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရည္အေသြးေကာင္းမွ သူမ်ားပစၥည္းနဲ႔ ၿပိဳင္ေရာင္းႏုိင္မွာပါ။
၄။ ေစ်းကြက္ရွာေဖြေပးႏုိင္မႈ
အေသးစားအလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအေနနဲ႔ သူတို႔ကုိယ္တုိင္ ေစ်းကြက္လုိက္ရွာဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲပါတယ္။ သူတို႔အလုပ္နဲ႔ သူတို႔မအားမလပ္ ျဖစ္ေနတဲ့ သဘာဝေၾကာင့္ပါ။ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္၊ အိမ္နီးခ်င္းေစ်းကြက္၊ တျခား ႏုိင္ငံရပ္ျခား ေစ်းကြက္မ်ားကို ရွာေဖြဆက္စပ္ေပးဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ေစ်းကြက္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေမးျမန္းလာရင္ အစိုးရကိုယ္တုိင္က ေစ်းကြက္နဲ႔ပတ္သက္ဆက္စပ္ေနတဲ့ သတင္း အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေတြ ေထာက္ပံ့ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
၅။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးစနစ္
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ခက္ခဲေနေသးတယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုမွ အလုပ္ျဖစ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ေသးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကားလမ္း၊ ေရလမ္း၊ သေဘၤာဆိပ္၊ ေလဆိပ္ေတြဟာ အၿမဲတန္း အဆင္ေျပလြယ္ကူစြာ အသံုးျပဳႏုိင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက မေကာင္းရတဲ့ၾကားထဲ လမ္းေပၚမွာ ဂိတ္ေတြဖြင့္ၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးစံုနဲ႔ ေငြညွစ္တာ ေငြေကာက္တာမ်ဳိး မလုပ္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။
၆။ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိသာသာနဲ႔ ရရိွေရး
လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ေစ်းခ်ဳိဖို႔ဆိုတာ အခုအထိ အိပ္မက္လို ျဖစ္ေနတုန္းပါ။ လွ်ပ္စစ္မလံုေလာက္တဲ့ သို႔မဟုတ္ လံုေလာက္ ေသာ္လည္း ေစ်းႀကီးတဲ့ ႏုိင္ငံတခုဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ အေသးစားအလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာဖို႔ မရိွပါ။ ျမန္မာျပည္က ထြက္ေနတဲ့ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ေတြကို ျပည္တြင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ သံုးႏုိင္ေအာင္ မစီစဥ္ႏုိင္ေသး သမွ် စက္မႈလုပ္ငန္းတိုးတက္ဖို႔ ဆိုတာကို ေမ့ထားဖို႔ပဲ ရိွပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္လံုေလာက္ေအာင္ ဆိုၿပီး ေက်ာက္မီးေသြး ဓာတ္အားေပးစက္ရံု မ်ားမ်ားေဆာက္လုိက္ရင္လည္း လွ်ပ္စစ္ေတာ့ ရပါရဲ့ ေနာင္မွာ ကိုယ္က်ဴိးနည္းမယ့္ ကိန္းကလည္း ရိွေနပါ ေသးတယ္။
၇။ အာဏာပုိင္မ်ားဖက္က ေႏွာက္ယွက္စြက္ဖက္တာမ်ဳိးမရိွေရး
ဒီကိစၥကကို ေျပာရတာက ျမန္မာျပည္က အာဏာပုိင္အဆင့္ဆင့္ဟာ အရင္စိတ္ထားအေဟာင္း၊ လုပ္ရပ္အေဟာင္းေတြကို မစြန္႔ႏုိင္ေသး တာေၾကာင့္ပါ။ ဆိုလိုတာကေတာ့ စက္ရံုအလုပ္ရံုမ်ားကို အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီး ေငြေကာက္ခံတာနဲ႔ လာဘ္မေပးရင္ ဘာမွ ေဆာင္ရြက္မေပးတဲ့ အမူအက်င့္ေတြကို ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။
၈။ တသီးပုဂၢလပုိင္ဆုိင္မႈအခြင့္အေရး
လုပ္ငန္းရွင္မ်ား ပုိင္ဆုိင္တဲ့ စက္ပစၥည္း၊ စက္ရံု၊ ေျမနဲ႔ တျခားမေရႊ႔မေျပာင္းႏုိင္တဲ့ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို လံုၿခံဳေရး အေၾကာင္းျပ၊ ဟိုအေၾကာင္းျပ ဒီအေၾကာင္းျပၿပီး သိမ္းယူတာမ်ဳိး မလုပ္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တသီးပုဂၢလပုိင္ဆုိင္မႈ အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဥပေဒမ်ဳိးေတြ ခုိင္ခုိင္ခန္႔ခန္႔ ရိွဖို႔လိုပါတယ္။ ခရိုနီေတြ ေမာင္ပုိင္စီးထားတဲ့ လယ္သမားေတြရဲ့ ေျမေတြကို တရားဝင္ ခရုိနီပုိင္ ျဖစ္လာေစဖို႔ လုပ္ေပးတာမ်ဳိး ေတာ့မျဖစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။
၉။ လိုအပ္တဲ့သဘာဝအရင္းအျမစ္
စက္မႈလုပ္ငန္းလုပ္ၿပီဆိုေတာ့ သဘာဝအရင္းအျမစ္ေတြ လိုလာပါတယ္။ စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္ေတြ လိုအပ္တဲ့ သဘာဝ အရင္းအျမစ္ေတြ ရွာေဖြေပးဖို႔ အစိုးရမွာ တာဝန္ရိွပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း အဲဒီစက္မႈလုပ္ငန္းေတြကို အေၾကာင္းျပၿပီး အလြန္အကြ်ံ သဘာဝအရင္းအျမစ္ ထုတ္ယူတာမ်ဳိးကိုလည္း ေရွာင္ရွားဖို႔လိုပါတယ္။
၁ဝ။ လုပ္သားအင္အား
လုပ္သားမရိွရင္ စက္မႈေရာ လက္မႈေရာ စုိက္ပ်ဳိးေရးေရာ မတိုးတက္ႏုိင္ပါ။ ကေန႔ ျမန္မာလုပ္သားေတြ ႏုိင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ေနတာ မ်ားလာတာေၾကာင့္ လုပ္သားအင္အား ရွားပါးစျပဳလာပါတယ္။ ဒါကို သတိျပဳဖို႔လိုပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားထြက္တာ မ်ားရတာကလည္း ျပည္တြင္းလုပ္အားခက နည္းပါးလြန္းတာေၾကာင့္ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ လုပ္သားမ်ားရဲ့ တေန႔တာလုပ္အားခဟာ ေခတ္နဲ႔အညီ ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။ လုပ္အားခနည္းလြန္းရင္ ဘယ္သူမွ လုပ္ခ်င္မွာမဟုတ္ပါ။ ႏုိင္ငံျခားပဲ ထြက္ၾကပါလိမ့္မယ္။
၁၁။ အေသးစားအလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ဥပေဒမ်ား
ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဥပေဒမ်ားနည္းဥပေဒမ်ား ျပဳစုမယ္ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေတာ္တခုလံုးအတြင္းမွာ အၾကံဳးဝင္ၿပီး ပတ္သက္ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဥပေဒမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ဖို႔လိုသလို သက္ဆုိင္ရာ ျပည္နယ္မ်ား၊ တုိင္းေဒသႀကီးမ်ားရဲ့ ထူးျခားခ်က္မ်ားအရလည္း အက်ဳံးဝင္ေစတဲ့ ဥပေဒမ်ဳိး ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ခ်င္းျပည္နယ္မွာ အဆင္ေျပညီညႊတ္ေနတဲ့ ဥပေဒ ျပဌာန္းခ်က္တခ်ဳိ႔ဟာ ရွမ္းျပည္နယ္တို႔၊ မႏၱေလးတုိင္းတို႔မွာ အလုပ္ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီသေဘာကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပေဒက ခုိင္ခုိင္ခန္႔ခန္႔ တရားမွ်မွ်တတ ရိွထားတယ္ဆိုရင္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကိစၥေတြကို အေတာ္ေလး အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစႏုိင္တာေၾကာင့္ပါ။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ႀကီးႀကီးမားမား ဆက္သြားေနတယ္ဆိုရင္ စက္မႈဘယ္ေတာ့မွ ထြန္းကားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ လတ္တေလာ ျမင္တာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ေတာ့ အခုလက္ရိွ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ အေသးစားစက္မႈေကာ၊ အလတ္စား စက္မႈေကာ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ပါေၾကာင္း။
ေဇာ္မင္း
၈ ရက္၊ ေမလ၊ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္
အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ အေသးစားနဲ႔အလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ ျမန္မာျပည္မွာ တုိးတက္လာဖို႔ဆိုတာ ေခ်းေငြ အလံုအေလာက္မရရိွတာအျပင္ တျခားေသာ အခ်က္ အလက္အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ေနပါတယ္။ အေျခခံအားျဖင့္ မရိွမျဖစ္ လိုတာက ေခ်းေငြ ဆိုတာဟုတ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ထပ္ ထည့္တြက္ရမယ့္ ကိစၥမ်ားကေတာ့
အစိုးရက အကာအကြယ္ေပးမႈ။
နည္းပညာ။
ေစ်းကြက္ရွာေဖြေပးႏုိင္မႈ။
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးစနစ္။
လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိသာသာနဲ႔ရရိွေရး။
အာဏာပုိင္မ်ားဖက္က ေႏွာက္ယွက္စြက္ဖက္တာမ်ဳိးမရိွေရး။
တသီးပုဂၢလပုိင္ဆိုင္မႈ အခြင့္အေရး။
လိုအပ္တဲ့ သဘာဝအရင္းအျမစ္။
လုပ္သားအင္အား။
အေသးစားနဲ႔အလတ္စားစက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆုိင္တဲ့ဥပေဒမ်ား။
၁။ ေခ်းေငြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရိွဖို႔လိုလာပါတယ္။ ဘတ္ဂ်က္အခ်ိန္အတုိင္းအတာ ကာလအတြင္း အစိုးရက ေခ်းႏုိင္တဲ့ေငြေၾကးပမာဏဟာ ဘယ္ေလာက္ရိွတယ္ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တင္ျပႏိုင္ရပါ့မယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ဘယ္လို အေသးစားအလတ္စားေတြကို ဦးစားေပးၿပီး ေခ်းငွားမယ္ဆိုတာကိုလည္း တင္ျပဖို႔လိုပါတယ္။ ေခ်းေငြဟာ အတိုးမဲ့ ေခ်းေငြလား၊ အတိုးနည္းနည္းနဲ႔ ႏွစ္တိုေခ်းေငြလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အတုိးနည္းႏွစ္ရွည္ေခ်းေငြလား အစရိွသျဖင့္ ေခ်းေငြစနစ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးရိွဖို႔လိုပါတယ္။ ေခ်းေငြကို ဘယ္လိုျပန္ဆပ္ႏုိင္မလဲ။ လံုးကနဲျပန္ဆပ္ရမွာလား။ အရစ္က်ျပန္ဆပ္ရမွာလား။
၂။ အစိုးရကအကာကြယ္ေပးမႈ
ဒီကိစၥမွာ အစိုးရဖက္က လုပ္ရမွာက မိမိျပည္တြင္းက တုိင္းရင္းသားပုိင္ အေသးစားအလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္ေတြ ႏုိင္ငံျခားက ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ဝင္လာတဲ့ ပစၥည္းေစ်းကို မၿပိဳင္ဆုိင္ႏိုင္ရင္ ရံႈးမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘယ္လိုပစၥည္းမ်ားကို ႏုိင္ငံျခား ကေန တင္သြင္းခြင့္ျပဳၿပီး ဘယ္လိုပစၥည္းမ်ဳိးကိုေတာ့ တင္သြင္းခြင့္ မျပဳဘူးဆိုတဲ့ အကာအကြယ္ေပးမႈမ်ဳိးပါ။ ဘယ္လို ပစၥည္းမ်ဳိးကို ျပည္တြင္းမွာ ထုတ္ႏုိင္ရဲ့သားနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားကေန ေစ်းေပါေပါနဲ႔ တင္သြင္းလာရင္ အခြန္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ တိုးျမွင့္ ေကာက္မယ္ဆိုတဲ့ စနစ္မ်ဳိးနဲ႔ အကာအကြယ္ေပးဖို႔လည္း လိုပါတယ္။ ဥပမာတခုေလာက္ တင္ျပရမယ္ဆိုရင္ အထက္ ျမန္မာျပည္က တြင္ခံုေတြမ်ဳိးတံုးလုလု ျဖစ္သြားတာဟာ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ တရုတ္ကတင္သြင္းလာတဲ့ စက္အပို ပစၥည္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
၃။ နည္းပညာ
စက္မႈလုပ္ငန္းလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ နည္းပညာကို ေမ့ထားလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ နည္းပညာကို အစိုးရက တုိင္းရင္းသား လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္ ႏုိင္ငံျခားကေန ရွာေဖြတင္သြင္းေပးႏုိင္ဖို႔လိုပါတယ္။ သင္တန္းေတြအမ်ားအျပား လိုအပ္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး ႏုိင္ငံျခားကေန နည္းပညာမ်ဳိးစံုတင္သြင္းဖို႔ ဝန္ႀကီးဌာနတခု သပ္သပ္ဖြဲ႔စည္းၿပီး နည္းပညာ မ်ဳိးစံုကို သူ႔ႏုိင္ငံက လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္ ရွာေဖြေပးပါတယ္။ တိုးတက္ၿပီးသား ႏုိင္ငံႀကီးမ်ားကေန နည္းပညာရဖို႔ဆိုတာ အစိုးရကုိယ္၌က အဲဒီႏုိင္ငံျခားအစိုးရမ်ားနဲ႔ ေျပလည္မွသာ ေလွ်ာေလွ်ာရႈရႈ ရႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ နည္းပညာေကာင္းမွသာ အရည္အေသြးေကာင္းမြန္တဲ့ ပစၥည္းမ်ားကို ထုတ္လုပ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရည္အေသြးေကာင္းမွ သူမ်ားပစၥည္းနဲ႔ ၿပိဳင္ေရာင္းႏုိင္မွာပါ။
၄။ ေစ်းကြက္ရွာေဖြေပးႏုိင္မႈ
အေသးစားအလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအေနနဲ႔ သူတို႔ကုိယ္တုိင္ ေစ်းကြက္လုိက္ရွာဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲပါတယ္။ သူတို႔အလုပ္နဲ႔ သူတို႔မအားမလပ္ ျဖစ္ေနတဲ့ သဘာဝေၾကာင့္ပါ။ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္၊ အိမ္နီးခ်င္းေစ်းကြက္၊ တျခား ႏုိင္ငံရပ္ျခား ေစ်းကြက္မ်ားကို ရွာေဖြဆက္စပ္ေပးဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ေစ်းကြက္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေမးျမန္းလာရင္ အစိုးရကိုယ္တုိင္က ေစ်းကြက္နဲ႔ပတ္သက္ဆက္စပ္ေနတဲ့ သတင္း အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေတြ ေထာက္ပံ့ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
၅။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးစနစ္
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ခက္ခဲေနေသးတယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုမွ အလုပ္ျဖစ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ေသးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကားလမ္း၊ ေရလမ္း၊ သေဘၤာဆိပ္၊ ေလဆိပ္ေတြဟာ အၿမဲတန္း အဆင္ေျပလြယ္ကူစြာ အသံုးျပဳႏုိင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက မေကာင္းရတဲ့ၾကားထဲ လမ္းေပၚမွာ ဂိတ္ေတြဖြင့္ၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးစံုနဲ႔ ေငြညွစ္တာ ေငြေကာက္တာမ်ဳိး မလုပ္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။
၆။ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိသာသာနဲ႔ ရရိွေရး
လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ေစ်းခ်ဳိဖို႔ဆိုတာ အခုအထိ အိပ္မက္လို ျဖစ္ေနတုန္းပါ။ လွ်ပ္စစ္မလံုေလာက္တဲ့ သို႔မဟုတ္ လံုေလာက္ ေသာ္လည္း ေစ်းႀကီးတဲ့ ႏုိင္ငံတခုဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ အေသးစားအလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာဖို႔ မရိွပါ။ ျမန္မာျပည္က ထြက္ေနတဲ့ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ေတြကို ျပည္တြင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြ ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ သံုးႏုိင္ေအာင္ မစီစဥ္ႏုိင္ေသး သမွ် စက္မႈလုပ္ငန္းတိုးတက္ဖို႔ ဆိုတာကို ေမ့ထားဖို႔ပဲ ရိွပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္လံုေလာက္ေအာင္ ဆိုၿပီး ေက်ာက္မီးေသြး ဓာတ္အားေပးစက္ရံု မ်ားမ်ားေဆာက္လုိက္ရင္လည္း လွ်ပ္စစ္ေတာ့ ရပါရဲ့ ေနာင္မွာ ကိုယ္က်ဴိးနည္းမယ့္ ကိန္းကလည္း ရိွေနပါ ေသးတယ္။
၇။ အာဏာပုိင္မ်ားဖက္က ေႏွာက္ယွက္စြက္ဖက္တာမ်ဳိးမရိွေရး
ဒီကိစၥကကို ေျပာရတာက ျမန္မာျပည္က အာဏာပုိင္အဆင့္ဆင့္ဟာ အရင္စိတ္ထားအေဟာင္း၊ လုပ္ရပ္အေဟာင္းေတြကို မစြန္႔ႏုိင္ေသး တာေၾကာင့္ပါ။ ဆိုလိုတာကေတာ့ စက္ရံုအလုပ္ရံုမ်ားကို အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီး ေငြေကာက္ခံတာနဲ႔ လာဘ္မေပးရင္ ဘာမွ ေဆာင္ရြက္မေပးတဲ့ အမူအက်င့္ေတြကို ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။
၈။ တသီးပုဂၢလပုိင္ဆုိင္မႈအခြင့္အေရး
လုပ္ငန္းရွင္မ်ား ပုိင္ဆုိင္တဲ့ စက္ပစၥည္း၊ စက္ရံု၊ ေျမနဲ႔ တျခားမေရႊ႔မေျပာင္းႏုိင္တဲ့ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို လံုၿခံဳေရး အေၾကာင္းျပ၊ ဟိုအေၾကာင္းျပ ဒီအေၾကာင္းျပၿပီး သိမ္းယူတာမ်ဳိး မလုပ္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တသီးပုဂၢလပုိင္ဆုိင္မႈ အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဥပေဒမ်ဳိးေတြ ခုိင္ခုိင္ခန္႔ခန္႔ ရိွဖို႔လိုပါတယ္။ ခရိုနီေတြ ေမာင္ပုိင္စီးထားတဲ့ လယ္သမားေတြရဲ့ ေျမေတြကို တရားဝင္ ခရုိနီပုိင္ ျဖစ္လာေစဖို႔ လုပ္ေပးတာမ်ဳိး ေတာ့မျဖစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။
၉။ လိုအပ္တဲ့သဘာဝအရင္းအျမစ္
စက္မႈလုပ္ငန္းလုပ္ၿပီဆိုေတာ့ သဘာဝအရင္းအျမစ္ေတြ လိုလာပါတယ္။ စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္ေတြ လိုအပ္တဲ့ သဘာဝ အရင္းအျမစ္ေတြ ရွာေဖြေပးဖို႔ အစိုးရမွာ တာဝန္ရိွပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း အဲဒီစက္မႈလုပ္ငန္းေတြကို အေၾကာင္းျပၿပီး အလြန္အကြ်ံ သဘာဝအရင္းအျမစ္ ထုတ္ယူတာမ်ဳိးကိုလည္း ေရွာင္ရွားဖို႔လိုပါတယ္။
၁ဝ။ လုပ္သားအင္အား
လုပ္သားမရိွရင္ စက္မႈေရာ လက္မႈေရာ စုိက္ပ်ဳိးေရးေရာ မတိုးတက္ႏုိင္ပါ။ ကေန႔ ျမန္မာလုပ္သားေတြ ႏုိင္ငံျခားထြက္ အလုပ္လုပ္ေနတာ မ်ားလာတာေၾကာင့္ လုပ္သားအင္အား ရွားပါးစျပဳလာပါတယ္။ ဒါကို သတိျပဳဖို႔လိုပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားထြက္တာ မ်ားရတာကလည္း ျပည္တြင္းလုပ္အားခက နည္းပါးလြန္းတာေၾကာင့္ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ လုပ္သားမ်ားရဲ့ တေန႔တာလုပ္အားခဟာ ေခတ္နဲ႔အညီ ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။ လုပ္အားခနည္းလြန္းရင္ ဘယ္သူမွ လုပ္ခ်င္မွာမဟုတ္ပါ။ ႏုိင္ငံျခားပဲ ထြက္ၾကပါလိမ့္မယ္။
၁၁။ အေသးစားအလတ္စား စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ဥပေဒမ်ား
ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဥပေဒမ်ားနည္းဥပေဒမ်ား ျပဳစုမယ္ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေတာ္တခုလံုးအတြင္းမွာ အၾကံဳးဝင္ၿပီး ပတ္သက္ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဥပေဒမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ဖို႔လိုသလို သက္ဆုိင္ရာ ျပည္နယ္မ်ား၊ တုိင္းေဒသႀကီးမ်ားရဲ့ ထူးျခားခ်က္မ်ားအရလည္း အက်ဳံးဝင္ေစတဲ့ ဥပေဒမ်ဳိး ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ခ်င္းျပည္နယ္မွာ အဆင္ေျပညီညႊတ္ေနတဲ့ ဥပေဒ ျပဌာန္းခ်က္တခ်ဳိ႔ဟာ ရွမ္းျပည္နယ္တို႔၊ မႏၱေလးတုိင္းတို႔မွာ အလုပ္ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီသေဘာကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပေဒက ခုိင္ခုိင္ခန္႔ခန္႔ တရားမွ်မွ်တတ ရိွထားတယ္ဆိုရင္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကိစၥေတြကို အေတာ္ေလး အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစႏုိင္တာေၾကာင့္ပါ။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ႀကီးႀကီးမားမား ဆက္သြားေနတယ္ဆိုရင္ စက္မႈဘယ္ေတာ့မွ ထြန္းကားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ လတ္တေလာ ျမင္တာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ေတာ့ အခုလက္ရိွ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ အေသးစားစက္မႈေကာ၊ အလတ္စား စက္မႈေကာ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ပါေၾကာင္း။
ေဇာ္မင္း
၈ ရက္၊ ေမလ၊ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္
No comments:
Post a Comment